Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος
Δραματική είναι η κατάσταση στην δεύτερη και στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, αφού η Γαλλία παρουσίασε ύφεση κατά 6% στο πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, σε σύγκριση με τους προηγούμενους τρεις μήνες, σύμφωνα με την εκτίμηση της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας ενώ στην Ιταλία οι πολίτες έχουν εξαθλιωθεί από τον μακρόχρονο εγκλεισμό και το «πάγωμα» της οικονομίας και έχουν ξοδέψει όλες τους τις οικονομίες χωρίς να έχουν άλλο εισόδημα.
Φυσικά προκύπτει μια εύλογη απορία. Εάν η Γαλλία έχει περιέλθει σε ύφεση της τάξεως του 6% στην Ελλάδα η κυβέρνηση πως προβλέπει ότι η ελληνική ύφεση θα είναι 3 με 4 άντε 5%;
Η Γαλλία είναι μια χώρα που παράγει, η Ελλάδα έχει μόνο τον τουρισμό. Πόση θα είναι πραγματικά η ελληνική ύψεση; Λόγω των τουριστών που ΔΕΝ θα έρθουν η Ελλάδα είναι φέτος 20 δισ. ευρώ... μείον.
Χρήματα που δεν θα βρεθούν πουθενά.
Οπως μεταδίδει το Reuters για την γαλλική οικονομία αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ύφεση από το 1945, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του -5,3% που είχε καταγραφεί το δεύτερο τρίμηνο του 1968, κατά τη διάρκεια της πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής που ξέσπασε στη χώρα, των μαζικών απεργιών και μαθητικών-φοιτητικών διαδηλώσεων.
Μιλάμε για τον Μάη του '68 όταν δεν δούλευε και τότε, τίποτα.
Οι Γάλλοι μένουν στο σπίτι από τις 17 Μαρτίου, με τον περιορισμό να ολοκληρώνεται επισήμως στις 15 Απριλίου, αν και η κυβέρνηση έχει προειδοποιήσει ότι τα μέτρα θα μπορούσαν να παραταθούν.
Η αλήθεια είναι πως με 1.400 νεκρούς την ημέρα όπως καταγράφηκε χθες θα πρέπει να σκεφτούν στην Γαλλία πολύ σοβαρά την χρησιμότητα τέτοιων περιοριστικών μέτρων.
Στην Ιταλία πάλι, οι Ιταλοί έχουν μείνει χωρίς εισόδημα (κάτι που θα συμβεί και στην Ελλάδα) ενώ η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να πληρώσει μέρος των μισθών, τα χρήματα ακόμη δεν έχουν δοθεί, αναφέρει δημοσίευμα του BBC.
Η ανταποκρίτρια του βρετανικού Μέσου Jean Mackenzie συνάντησε Ιταλούς που δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν ούτε το φαγητό τους στην περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού.
«Αυτή τη στιγμή δεν έχω τρόπο να βγάλω λεφτά, όχι» δηλώνει απογοητευμένος ένας άνδρας μέσης ηλικίας.
Για να συμπληρώσει απελπισμένη μια Ιταλίδα που μιλάει από ένα μπαλκόνι: «Τα παιδιά πεινάνε. Πνιγόμαστε εδώ».
Αρκετοί Ιταλοί που ζουν σε καραντίνα δεν έχουν μπορέσει να εργαστούν εδώ και ένα μήνα.
Την κατάσταση εξηγεί καλύτερα ένας άνδρας που οδηγεί στους άδειους δρόμους της χώρας: «Μου τηλεφώνησε μια φίλη μου. Έκλαιγε γιατί είχε ξοδέψει όλες τις οικονομίες της. Της είχαν μείνει στην τσέπη μόνο 2.50 ευρώ. Όταν έκλεισα το τηλέφωνο, αποφασίσαμε να κάνουμε ψώνια και να της τα πάμε».
Ο Tito και ο Domenico αποφάσισαν εθελοντικά να πηγαίνουν φαγητό σε όσους έχουν ανάγκη.
«Όταν είδα τα δάκρυά απελπισίας της να μετατρέπονται σε ελπίδα, αυτό μου έδωσε δύναμη και αποφάσισα να το κάνω» είπε ο πρώτος.
Ο Stefano ζει πουλώντας σπίτια αλλά τώρα δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά του. «Είναι πολύ σκληρό να ζούμε χωρίς χρήματα, γιατί ποτέ δεν είμασταν έτσι. Η ζωή μας άλλαξε από τη μία μέρα στην άλλη. Όλα άλλαξαν».
«Εργαζόμουν ως καθαρίστρια. Τώρα έχω μείνει χωρίς δουλειά και χωρίς στήριξη. Όταν είσαι μητέρα, συμπεριφέρεσαι και λίγο σαν άγριο ζώο. Ανησυχείς αν θα μπορείς να βάλεις φαγητό στο τραπέζι» λέει μια γυναίκα, που δέχτηκε τη βοήθεια του Tito.
Η ιδέα να αφήνουν φαγητό σε σημεία του δρόμου για όσους το έχουν ανάγκη ανήκει στην ομάδα «Ένα ουράνιο τόξο σε κάθε δρόμο».
«Αν δεν έχεις πάρε αν έχεις δώσε» είναι το σύνθημά τους, λέει ο Tito.
«Δυστυχώς η κυβέρνηση ενεργεί με καθυστέρηση» λέει η πρώην καθαρίστρια. «Οι άνθρωποι πρέπει να τρώνε κάθε μέρα. Τα παιδιά πεινάνε».
«Θέλω να έχω μέλλον. Εγώ, τα παιδιά μου, η οικογένειά μου» λέει ο Stefano. «Δεν ξέρω ποιον κόσμο θα τους αφήσω».
